Ἅγιος Μακάριος, ὁ Ἱεραπόστολος τῶν Ἀλταΐων, γεννήθηκε τό 1792. Σπούδασε στήν ἐκκλησιαστική ἀκαδημία τῆς Ἁγίας Πετρουπόλεως καί διακρίθηκε γιά τήν μετάφραση τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης στή Ρωσική γλώσσα. Ἐκεῖ συνδέθηκε μέ τόν Μητροπολίτη Φιλάρετο καί χειροτονήθηκε διάκονος καί πρεσβύτερος. Τό 1821 ἔλαβε τό ὀφφίκιο τοῦ ἀρχιμανδρίτου. Δίδαξε στίς σχολές τοῦ Αἰκατερινοσλάβ καί τῆς Κοστρόμα καί τό 1829 ἔφυγε, γιά νά ἐργασθεῖ ἱεραποστολικά στή Σιβηρία. Ἵδρυσε στήν Ἐπισκοπή τοῦ Τόμσκ τό ἱεραποστολικό πνευματικό σεμινάριο καί ἐπεξέτεινε τήν ἱεραποστολική του δράση μέχρι τήν περιοχή τῶν Ἀλταΐων. Τό 1843 ἀποσύρθηκε στή μονή Μπολκχώβ τῆς ἐπαρχίας τοῦ Ὀρέλ, ὅπου κοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
