τάθηκε στόλισμα τῶν ἀσκητῶν τοῦ ὄρους τῆς Νιτρίας καί ἦταν σύγχρονος τῆς Ἅγιας Μελάνης καί τοῦ Ἁγίου Ἰσιδώρου.
Ὁ Ὅσιος Παμβῶ ἦταν μεγάλος σέ ὅλα του. Στήν εὐσέβεια, στήν ὁμιλία, στή σιωπή, στή συμβουλή, στήν ἐπιείκεια, στήν αὐστηρότητα, στήν πείρα, στή γνώση, στή σοφία, στήν ἁπλότητα καί γενικά παντοῦ.
Ἀνέδειξε θαυμάσιους μαθητές, ὅπως τόν ἐπίσκοπο Διόσκορο, τόν Ἄμμωνα καί τόν Ἰωάννη, τόν ἀνεψιό τοῦ Δρακοντίου. Ἐνῶ ἦταν πάντοτε ἐγκρατής καί σκληραγωγημένος, εἶχε ὑγεία ἀκμαία καί στή ζωή του δέν ἀρρώστησε καθόλου.
Ὁ θάνατός του ὑπῆρξε ὄχι μόνο ἥσυχος καί ἀνώδυνος, ἀλλά καί εὐχάριστος, πρός τόν οὐράνιο Πατέρα. Τόν κήδευσαν τά πνευματικά του παιδιά, δοξολογώντας τόν Θεό, πού τούς ἀξίωσε νά διδαχτοῦν ἀπό τόν μεγάλο αὐτό ἀσκητή.
